Hydrangea panicularis rosea: Οδηγίες φύτευσης και φροντίδας

Η γνωριμία με αυτό το όμορφο φυτό αρχίζει με το να γνωρίζετε ποιες είναι οι απαιτήσεις του, ώστε να μπορεί να φυτευτεί και να φροντιστεί σωστά. Η Hydrangea paniculata μπορεί να θαυμάζεται ατελείωτα. Πρόκειται για ένα εξωφρενικά όμορφο φυτό που διατίθεται σε τόσα πολλά είδη.

Ο φυσικός βιότοπος αυτής της ομορφιάς βρίσκεται στη νότια ακτή της Σαχαλίνης, στα ιαπωνικά νησιά και στην Κίνα. Εισήχθη στην Ευρώπη από την Ιαπωνία τον 18ο αιώνα. Ποικιλίες της Ορτανσίας εισήχθησαν τον εικοστό αιώνα. Ο αριθμός τους είναι τώρα περίπου εκατό. Οι πιο δημοφιλείς είναι η πανσέ και η δενδροστοιχία.

Γενική περιγραφή

Για όσους αγαπούν τη διαμόρφωση του τοπίου ή τις “εργασίες εδάφους”, η άνεση και η ομορφιά του κήπου είναι υψίστης σημασίας. Με τα φυτά, δημιουργούμε όμορφα παρτέρια και πολύχρωμα εξωφρενικά παρτέρια. Η ορτανσία με πανσέτες έχει ορισμένα πλεονεκτήματα σε σχέση με τον δενδρώδη τύπο: Αντέχει πολύ καλά στις ψυχρές συνθήκες, γεγονός που αποτελεί σημαντικό παράγοντα.

Σε φυσικούς βιότοπους, το φυτό αυτό μπορεί να φτάσει σε ύψος ακόμη και τα δέκα μέτρα. Στα δικά μας γεωγραφικά πλάτη, ωστόσο, λόγω των όχι ακριβώς φυσικών κλιματικών χαρακτηριστικών, δεν ξεπερνούν τα 2-3 μέτρα.

Εάν η Ορτανσία φροντιστεί σωστά, θα μεγαλώσει περίπου 25 εκατοστά το χρόνο.

Μόλις προσαρμοστούν εξαιρετικά καλά, αυτή η ομορφιά θα παγώσει ακόμη και κατά τη διάρκεια ενός κρύου χειμώνα και θα χάσει μερικούς από τους βλαστούς της, οι οποίοι θα αναγεννηθούν γρήγορα την άνοιξη. Οι ορτανσίες είναι μακρόβιες, μερικές φορές μεγαλώνουν μέχρι και εξήντα χρόνια.

Ο τύπος με τα πανίκια είναι όμορφος από τα μέσα του καλοκαιριού έως τα μέσα Οκτωβρίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μεταμορφώνεται σε ένα σύννεφο χρώματος, το οποίο εντυπωσιάζει με μια απίστευτη διαδοχή χρωμάτων και αποχρώσεων. Οι ταξιανθίες φτάνουν μερικές φορές σε ύψος 35 εκατοστών.

Υπάρχουν δύο τύποι ταξιανθιών:

• αποστειρωμένα (περίπου 2-3 εκατοστά, δεν πέφτουν για μεγάλο χρονικό διάστημα),
• Αρεοπαυσιακή (μικρότερη από την πρώτη, τείνει να ρίχνει τα πέταλα γρήγορα μετά την επικονίαση).

Οι καφεκόκκινοι βλαστοί είναι όρθιοι, μερικές φορές απλώνονται και απαιτούν στήριξη. Το φυτό αρχίζει να σκληραίνει από το δεύτερο έτος της ζωής του. Η ανθοφορία αρχίζει το τρίτο έτος. Η καλλιέργεια του φυτού ισοδυναμεί με τη φροντίδα, τον πολλαπλασιασμό και την προσεκτική φύτευση του δενδρώδους θάμνου.

Φροντίδα

Αν και οι κανόνες για τη φροντίδα του θάμνου είναι απλοί, υπάρχουν μερικοί κανόνες που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι ιδιοκτήτες αυτού του φυτού:

• Το όξινο έδαφος είναι το καλύτερο για φύτευση. Εάν δεν είναι όξινο, θα πρέπει να προσθέσετε θειικό χαλκό.
• Ιδιαίτερα σε ζεστό καιρό, θα πρέπει να επιβλέπεται το τακτικό πότισμα. Οι ορτανσίες είναι πολύ απαιτητικές σε νερό.
• Η θέση φύτευσης πρέπει να προστατεύεται από τον άνεμο και το ρεύμα και να βρίσκεται σε ηλιόλουστο σημείο ή σε ελαφρύ ημίφως.
• Σε πολύ κρύους χειμώνες είναι καλύτερο να καλύπτετε το φυτό από τον παγετό.
• Το κλάδεμα του θάμνου θα είναι απαραίτητο για μια άφθονη ανθοφορία στις αρχές της άνοιξης. Σημειώστε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνεται όταν ο χυμός αρχίζει να ρέει.
• Η λίπανση δεν πρέπει να ξεχνιέται με αυτή την ομορφιά. Τα ανόργανα λιπάσματα πρέπει να εφαρμόζονται μία φορά κάθε δεκαπενθήμερο και τα οργανικά λιπάσματα μία φορά κάθε τέσσερις εβδομάδες. Το φθινόπωρο, σταματάμε τη λίπανση.

Στις περισσότερες ποικιλίες, το χρώμα των πετάλων αλλάζει κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας. Το χρώμα τους αλλάζει από κρεμώδες έως ροζ-κόκκινο σε χιονόλευκο, σχεδόν πράσινο, με ομαλή μετάβαση του χρώματος σε ροζ.

Ιδιαιτερότητες φύτευσης

Πριν φυτέψετε λεπτές ορτανσίες, πρέπει να γνωρίζετε τους βασικούς κανόνες για το βήμα αυτό. Μια τρύπα πρέπει να είναι πολύ φαρδιά και μέτρια βαθιά (60 cm x 40 cm αντίστοιχα). Εάν σκοπεύετε να φυτέψετε 2 έως 3 φυτά ταυτόχρονα, η απόσταση μεταξύ των θάμνων θα πρέπει να είναι ελάχιστη. Η κοντινότερη φύτευση πρέπει να απέχει μεταξύ τους περισσότερο από 2,5 έως 3 μέτρα.

Η ορτανσία τύπου panicle μπορεί να φυτευτεί τόσο το φθινόπωρο όσο και την άνοιξη. Αλλά στις πιο κρύες περιοχές, πιο κοντά στο βορρά, είναι καλύτερο να γίνεται μετά το χειμώνα.

Τότε το ριζικό σύστημα θα έχει σκληρύνει μέχρι το χειμώνα. Θα πρέπει να κλαδεύεται ελαφρά πριν από τη διαδικασία φύτευσης. Οι βλαστοί πρέπει επίσης να κονταίνουν μέχρι να σχηματιστούν 3 έως 4 ζεύγη οφθαλμών.

Το έδαφος πρέπει να είναι όξινο. Το ουδέτερο έδαφος είναι επίσης κατάλληλο. Εκείνο που μαζεύεται από θάμνους τριανταφυλλιάς γίνεται αρκετά κατάλληλο. Ακόμη και μικρές ποσότητες ασβέστη, καθώς και άλλες αλκαλικές ενώσεις στο έδαφος, δεν είναι εύκολα ανεκτές.

Η έλλειψη ανθοφορίας είναι η πρώτη ένδειξη της παρουσίας των παραπάνω ουσιών. Στη χειρότερη περίπτωση, απλώς θα πεθάνει. Για το λόγο αυτό, απαγορεύεται η εν γνώσει ή εν αγνοία σας προσθήκη στο εδαφικό μείγμα υπολειμμάτων τέφρας και ασβέστη, δολομίτη και κιμωλίας. Η παρουσία τους, ακόμη και κοντά στη ζώνη ανάπτυξης των ριζών του θάμνου, είναι επιζήμια για το φυτό.

Θα πρέπει όμως να προστεθεί καφέ τύρφη. Η παρουσία πριονιδιών είναι επίσης ευπρόσδεκτη. Ορυκτά ή οργανικά λιπάσματα θα πρέπει επίσης να προστίθενται κατά τη φύτευση. Αυτό είναι ένα καλό διεγερτικό για τη γρήγορη αναγέννηση της ορτανσίας.

Κλάδεμα

Από τη μία πλευρά, φαίνεται περίπλοκο να κόψετε τον θάμνο. Υπάρχουν όμως κάποια κόλπα και λεπτές λεπτομέρειες για το κλάδεμα κάθε φυτού. Αυτό είναι απαραίτητο για άφθονα άνθη.

Αυτός ο θάμνος έχει την τάση να πολλαπλασιάζεται. Η αύξηση των βλαστών θα προκαλέσει τη συρρίκνωση των ταξιανθιών. Το κλάδεμα θα πρέπει να αρχίσει αφού λιώσει το χιόνι αλλά πριν σχηματιστούν τα μπουμπούκια. Κόψτε τους βλαστούς του προηγούμενου έτους που αναπτύσσονται όλοι από το ίδιο σημείο. Αυτό θα δώσει στους νέους βλαστούς περισσότερο φως. Τα παγωμένα, σπασμένα κλαδιά πρέπει επίσης να αφαιρούνται. Το φθινόπωρο, θυμηθείτε να κόψετε κάθε ταξιανθία κρίνου.

Διάδοση

Υπάρχουν διάφοροιτρόποι για να καλλιεργήσετε περισσότερο από αυτόν τον θάμνο στο χωράφι σας:

• Διαχωρίζοντας έναν υπερτροφικό θάμνο,
• με σπόρους,
• με μοσχεύματα,
• μοσχεύματα.

Οι σπόροι της ορτανσίας είναι πολύ μικροί και η βλαστικότητά τους είναι πολύ χαμηλή. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να σπαταλάτε χρόνο και προσπάθεια για τον πολλαπλασιασμό με αυτή τη μέθοδο. Επιπλέον, κινδυνεύετε να χάσετε την ποικιλία σας. Και το να σπέρνουμε τους σπόρους και μετά να μην παίρνουμε καθόλου αυτό που αρχικά θέλαμε δεν είναι πολύ επιθυμητό. Είναι γεγονός ότι ένας θάμνος που καλλιεργείται από σπόρο δεν μεταφέρει όλες τις ιδιότητές του στα νέα βλαστάρια. Επιπλέον, δεν θα ανθίσει παρά μόνο τέσσερα χρόνια αργότερα.

Ο ευκολότερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι με μοσχεύματα. Είναι εδώ και πολύ καιρό το αγαπημένο φυτό των περισσότερων κηπουρών. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου, τα μοσχεύματα αφαιρούνται ή κόβονται από βλαστούς ενός έτους. Εδώ, είναι σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι τα μοσχεύματα έχουν τουλάχιστον τρία μπουμπούκια. Ακόμη και ένα ανήλικο θα είναι σε θέση να κόψει τα κατώτερα φύλλα. Το υπόλοιπο πρέπει να κοπεί στη μέση.

Μουλιάστε τα μοσχεύματα κατά τη διάρκεια της νύχτας (τουλάχιστον για λίγες ώρες) σε διάλυμα αυξητικού παράγοντα για να εξασφαλίσετε ότι θα ριζώσουν. Εν τω μεταξύ, προετοιμάστε τις γλάστρες για φύτευση. Γεμίστε τα με μείγμα τύρφης και άμμου.

Τα μοσχεύματα πρέπει να βυθίζονται μερικά εκατοστά, καλυμμένα με πλαστικά ποτήρια (μεμβράνη). Το έδαφος πρέπει να είναι πάντα υγρό. Ο καθημερινός αερισμός και ο ψεκασμός των βλαστών είναι σημαντικός για να αναπτυχθεί το φυτό δυνατά και ζωηρά. Οι βλαστοί θα χρειαστούν περίπου ένα μήνα για να ριζώσουν.

Ένας ισχυρά αναπτυσσόμενος θάμνος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλαπλασιασμό με διαίρεση. Απλά σκάψτε το και χωρίστε το σε διάφορα μέρη. Είναι πολύ σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι σε κάθε θάμνο έχουν απομείνει οφθαλμοί που θα σχηματίσουν νέα σημεία ανάπτυξης.

Δεν είναι δύσκολο να πολλαπλασιαστεί με εμβολιασμό. Για να το κάνετε αυτό, κόψτε μια εγκοπή στους ετήσιους βλαστούς, σκάψτε μια τρύπα περίπου 20 εκατοστών γύρω από τον ενήλικο θάμνο, στερεώστε το μοσχεύμα στην εγκοπή και καλύψτε το με χώμα. Αφήστε το πάνω μέρος όρθιο και αφήστε το αψεγάδιαστο. Μην ξεχνάτε να ποτίζετε. Μετά από περίπου ένα χρόνο, οι ριζωμένοι βλαστοί μπορούν να μεταφυτευτούν στην επιθυμητή θέση.

Ποικιλίες

Υπάρχουν υποείδη ορτανσίας που προτιμώνται από τους κηπουρούς και καλλιεργούνται συχνότερα από αυτούς.

Αυτά είναι:

• Lime Light. Είναι ένας αρκετά συμπαγής θάμνος, οπότε δεν απαιτεί στηρίγματα. Συχνά συναντάται ως φυτό ύψους δύο μέτρων. Τα άνθη έχουν μια λεπτή λεμονί απόχρωση στη σκιά. Εάν ο θάμνος είναι συνεχώς εκτεθειμένος στον ήλιο, τα άνθη θα είναι λευκά και ελαφρώς ροζ προς το τέλος της ανθοφορίας. Αυτός ο θάμνος χρειάζεται χαλαρό, όξινο έδαφος.
• Ματίλντα. Αυτός ο γίγαντας ύψους δύο μέτρων φτάνει σε πλάτος τα τρία μέτρα. Πολύ ενδιαφέρον είναι ότι κατά την περίοδο της ανθοφορίας το χρώμα των όμορφων λουλουδιών αλλάζει από κρεμώδες σε ροζ-πράσινο με εξαιρετικό άρωμα.
• Kiushu. Διακρίνεται από τα άλλα από την εξαπλωμένη κόμη του. Ο θάμνος έχει κόμη σε σχήμα βεντάλιας. Το ύψος του φυτού φτάνει μερικές φορές τα τρία μέτρα. Οι ταξιανθίες έχουν λευκό-ροζ χρώμα και ευχάριστο άρωμα.
• Floribunda. Οι βλαστοί ύψους δύο μέτρων, που κοσμούνται με κρεμώδη λευκά λουλούδια, είναι πανέμορφοι και έχουν γίνει το αγαπημένο φυτό πολλών κηπουρών.

Τα τελευταία χρόνια, οι σπανιότερες ποικιλίες του φυτού έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούνται ενεργά για φύτευση γύρω από κήπους και παρτέρια από ερασιτέχνες ανθοπώλες.

Η ροζ ορτανσία έχει γίνει δημοφιλής σε αυτά τα υποείδη:

• Fraise Melba. Δυνατό και ζωηρό, είναι αρκετά ισχυρό για να στηρίξει τις μεγάλες ταξιανθίες του, όπου το λευκό και το βυσσινί παίζουν παιχνιδιάρικα μεταξύ τους.
• Δαντέλα Βρυξελλών. Τα άνθη είναι λευκά και τόσο λεπτά που ο ίδιος ο θάμνος συχνά συγκρίνεται με την εμφάνιση μιας νύφης. Οι βλαστοί βγαίνουν σε μια πλούσια απόχρωση του νεαρού κρασιού, με μήκος μόλις δύο μέτρα.
• Juniper. Έχει πλατιές, χιονόλευκες κωνικές ταξιανθίες, οι οποίες εμφανίζουν μια ροζ απόχρωση προς το φθινόπωρο.
• Diamond Rouge. Οι ταξιανθίες στο θάμνο στέκονται λευκές όλο το καλοκαίρι, ενώ στις αρχές του φθινοπώρου γίνονται μια αξέχαστη απόχρωση του λικέρ κεράσι, εξίσου βαθύ κόκκινο.
• Κυριακή Frise. Μεταφράζεται ως “παγωτό φράουλα”. Ένας μικρός θάμνος που δεν ξεπερνά το ένα μέτρο. Οι ταξιανθίες του αποτελούνται από άνθη ασυνήθιστου χρώματος, πρασινωπού λευκού. Ο χρωματισμός της ταξιανθίας αλλάζει στο χρώμα της μαρμελάδας φράουλας από κάτω.
• Βόμβα. Ένας νάνος θάμνος πυκνά διάστικτος με λευκά λουλούδια.
• Φάντασμα. Ο θάμνος έχει κρεμώδης ταξιανθία στην οποία τα περισσότερα από τα μεγάλα άνθη είναι στείρα, που αναδεικνύεται ευνοϊκά από το βελούδινο σκουροπράσινο φύλλωμα. Οι άκρες των ταξιανθιών είναι σαν να είναι πασπαλισμένες με μια ροζ πατίνα.
• Μπόμπο. Αυτός ο θάμνος δεν ξεπερνά σε ύψος τα εβδομήντα εκατοστά, αλλά ανθίζει στα τέλη Ιουνίου. Οι ταξιανθίες τους είναι πυκνές. Τα ίδια τα άνθη είναι λευκά στην αρχή, ακόμη και με μια ελαφριά λεμονί απόχρωση, και στη συνέχεια γίνονται ροζ.
• Little Lime. Τα πρασινωπά άνθη τους ανοίγουν σε βλαστούς που φτάνουν το ενάμισι μέτρο, οι οποίοι γίνονται ροζ μέχρι το φθινόπωρο.
• Πολική Αρκούδα. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο θάμνο που είναι ανθεκτικός. Είναι άφθονο με χιονισμένες λευκές ταξιανθίες.

Προβλήματα κατά την καλλιέργεια

Οι κυριότερες ασθένειες που εμφανίζονται στις δενδρώδεις ορτανσίες:

• μυκητιασικές ασθένειες,
• ωίδιο,
• χλώρωση λόγω υπερλίπανσης,
• ακάρεο αράχνης.

Το ακάρεο της αράχνης είναι καταστροφικό για τις ρίζες και το φύλλωμα. Προκαλεί σήψη και κιτρίνισμα των φύλλων. Όλα τα παραπάνω προβλήματα είναι σοβαρά. Τα μυκητοκτόνα χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο αυτών των ασθενειών και παρασίτων.

Δεν έχει σημασία ποια ποικιλία ορτανσίας επιλέγεται. Είναι όλα πανέμορφα και θα αποκτήσουν μια τιμητική θέση στον κήπο. Με τη σωστή φροντίδα, αυτός ο θάμνος θα σας χαροποιεί για πολλά χρόνια.